Description
Tijdens de bezettingsjaren 1940-1945 raakten Joodse inwoners van Nederland op grote schaal kunstbezit kwijt als gevolg van het naziregime. De inspanningen die in de jaren na de bevrijding werden geleverd om deze kunstwerken terug te brengen naar het land van herkomst waren indrukwekkend, maar alles behalve volmaakt. In Nederland verliep de restitutie van kunstwerken aan de oorspronkelijke Joodse eigenaren of hun nabestaanden moeizaam, met onbevredigende resultaten. Na enkele jaren werd het steeds moeilijker om kunstwerken op te sporen en informatie over de herkomst ervan te achterhalen. De focus verschoof naar financiële compensatie en de aandacht voor restitutie van kunstwerken verdween vrijwel geheel. Bijna een halve eeuw lang werd het onderwerp beschouwd als een definitief afgedane kwestie.Dat veranderde halverwege de jaren negentig. In het kielzog van de aandacht voor Joodse bank- en verzekeringstegoeden kwam ook de restitutie van geroofde kunst opnieuw in de belangstelling te staan. Dat ging gepaard met hevig oplopende emoties en felle debatten, zowel in Nederland als daarbuiten. In 1998 werd een internationale conferentie over Joodse tegoeden, waaraan tientallen landen deelnamen, afgesloten met een set vrijblijvende richtlijnen voor de omgang met geroofde kunst uit Joods bezit. Een handvol landen, waaronder Nederland, heeft in reactie op deze gebeurtenissen beleid gemaakt en de restitutie van onvrijwillig verloren kunstwerken hervat. Ook vandaag de dag, ongeveer 80 jaar nadat de gebeurtenissen plaatsvonden, zijn debatten over de teruggave van wat inmiddels als 'roofkunst' wordt aangeduid niet in hevigheid afgenomen. Waarom is dat?
Period | 16 May 2024 |
---|---|
Event title | Promovendi op het podium: Floris Kunert over de hernieuwde aandacht voor de restitutie van 'roofkunst' |
Event type | Public debate |
Organisers | NIOD Institute for War, Holocaust and Genocide studies, Verzetsmuseum Amsterdam |
Location | Amsterdam, NetherlandsShow on map |
Degree of Recognition | National |