Abstract
In dit artikel tonen we aan de hand van kwalitatieve data aan hoe talige praktijken
met sprekers en artiesten uit drie steden in de periferie van Nederland
en België, namelijk Tilburg, Heerlen en Genk een lokale identiteit construeren
en reproduceren en hoe op die manier het besef van lokale eigenheid
tot stand komt. We laten zien dat in deze drie steden artiesten en sprekers
aan de hand van geënsceneerde en gemediatiseerde taalprakijken bewust
nieuwe lokale identiteiten construeren. In de drie gevallen gaat het om hybride
of heterogene taalprakijken, waarbij het Nederlands of lokale dialectale
elementen gecombineerd worden met elementen uit andere aanwezige
(contact)talen (zoals het Surinaams of het Italiaans). Bovendien worden deze
taalpraktijken in Tilburg en Heerlen, maar ook – hoewel in mindere mate –
voor Genk, via parodie verspreid, versterkt en vernieuwd.
met sprekers en artiesten uit drie steden in de periferie van Nederland
en België, namelijk Tilburg, Heerlen en Genk een lokale identiteit construeren
en reproduceren en hoe op die manier het besef van lokale eigenheid
tot stand komt. We laten zien dat in deze drie steden artiesten en sprekers
aan de hand van geënsceneerde en gemediatiseerde taalprakijken bewust
nieuwe lokale identiteiten construeren. In de drie gevallen gaat het om hybride
of heterogene taalprakijken, waarbij het Nederlands of lokale dialectale
elementen gecombineerd worden met elementen uit andere aanwezige
(contact)talen (zoals het Surinaams of het Italiaans). Bovendien worden deze
taalpraktijken in Tilburg en Heerlen, maar ook – hoewel in mindere mate –
voor Genk, via parodie verspreid, versterkt en vernieuwd.
| Original language | Dutch |
|---|---|
| Article number | 70(2) |
| Pages (from-to) | 149-177 |
| Journal | Taal & Tongval |
| Volume | 70 |
| Issue number | 2 |
| DOIs | |
| Publication status | Published - 25 Aug 2019 |