Het eerste slachtoffer van oorlog is de waarheid. Zo ook in Rwanda. Na het uitbreken van een burgeroorlog in 1990 stonden Hutu’s en Tutsi’s recht tegenover elkaar. Media werden een effectief wapen om xenofobie, haat en geweld te te animeren. Uiteindelijk leidde escalerende crises, politieke spanningen en historisch racisme in 1994 tot genocide. Vaak werden de moorden op Tutsi’s gecoördineerd of bejubeld door ophitsende berichten op de radio. Deze lezing bespreekt de rol van media voor, tijdens en na de volkerenmoord in Rwanda. We zullen tevens zien dat de haatpropaganda vooral inspeelde vluchtelingenproblematiek, identiteitspolitiek en historische ongelijkheid, thema’s die tot op heden gevoelig blijven.