Beschrijving
In tijden van bezuinigen en schaarste is het eenvoudig om de ‘Ander’ weg te zetten als profiteur en als kostenpost. Kernvraag in zulke crisistijden is: wie heeft recht heeft op voedsel en zorg, en wie niet? Anne van Mourik gaat in haar lezing in op dit vraagstuk in nazi-Duitsland, waar schaarste en honger innig verstrengeld raakten met antisemitisme, en laat zien hoe deze giftige cocktail op scholen een belangrijke rol kreeg in het lesprogramma.In schoolboeken werden Joden weggezet als ‘nutteloze eters’. Ze zouden niet willen werken en waren lui. Het waren ‘volksverdervers’, die tijdens de Eerste Wereldoorlog mensen hadden beroofd van hun wil om te volharden in tijden van honger, met het verlies van deze oorlog als gevolg. Krachtige maar misleidende woorden en beelden moesten scholieren doordringen van de dreiging die Joden veroorzaakten voor het voortbestaan van het Duitse ‘Volk’, vooral nu het ‘spook van de honger’ opnieuw in Duitsland rondwaarde.
Door dieper in te gaan op deze mobilisatie van jongeren als onderdeel van oorlogscultuur, laat Van Mourik zien hoe (ideeën over) schaarste en herinneringen aan honger cruciaal waren in het nazi-verhaal over de Joodse zondebok, en hoe honger een belangrijke bouwsteen werd in het rechtvaardigen van genocide.
| Periode | 15 feb. 2024 |
|---|---|
| Mate van erkenning | Nationaal |